Project Update + Vrienden uit Tanzania en Kenia

We zitten ongeveer halfweg ons project en zitten nog steeds goed op schema.
Dit weekend gingen we zelfs voor de eerste keer op Zaterdag naar de universiteit ... we hadden het vrijdag niet te bont gemaakt waardoor we zaterdag fris genoeg waren om in de namiddag van 2 tot 7 te gaan werken aan ons project !! Je ziet op erasmus wordt er meer dan alleen gefeest in het weekend :-)

Het werken op zich wordt wel wat moeilijker aangezien onze groepsmaat Valdis naar huis is. Hij voelde aan dat we goed op schema zaten en boekte een vliegticket naar huis zodat hij 3 weken kon doorbrengen met zijn vrouw en zijn kind van 2,5 jaar. Dit maakt het werken enigszins moeilijk maar via Skype lukt het wel om elkaar op de hoogte te houden van de vorderingen.


Zoals jullie weten werden we 2 weken later dan al de rest in het projectlokaal gedropt, daardoor was het niet altijd even makkelijk om ons in deze groep te integreren. Deze klasgroep werkte al enkele semesters samen waardoor de "vriendengroep" al enigszins gevormd was.

We werkten met ons drieën gewoon aan ons project zonder echt veel met de anderen rekening te houden. De andere studenten zagen dat we steeds hard aan het werken waren en kwamen af en toe een kijkje nemen. Na een tijdje begonnen we te praten en informatie uit te wisselen.

Het klikte meteen zeer goed met 2 zussen uit Tanzania ( Anna en Mdeshi) en met Joseph uit Kenia. De zusjes zijn hier reeds 13 jaar, spreken al een woordje Deens en zijn reeds gewend aan de koude. Joseph is hier nog maar 3 jaar en kan maar niet wennen aan de koude en de daarbij horende dikke (zware) vesten , zware schoenen , ....



Met Joseph in de buurt is het altijd feest …. De verhalen van de avonturen die hij deze winter had op zijn scooter in de sneeuw waren bij momenten hilarisch en daarbij komt nog eens dat zijn lach zo aanstekelijk is dat je gewoon begint mee te lachen wanneer hij start ... (één dezer dagen probeer ik het eens op te nemen met mijn gsm)

Ze volgen alle drie het volledige traject op deze school en dat is er wel wat aan te zien. Op deze school moet je zelf de koe bij de horens nemen als je iets wil leren en dat is soms het probleem als je de docent niet aanspreekt en om uitleg vraagt zullen ze ook niet naar jou omkijken. Daardoor is hun kennis over planning en calculatie is bijvoorbeeld redelijk laag.

Het fijne is dat ze nu echt wel willen bijleren vandaar dat Jonathan en ik telkens wanneer ze met een vraag zitten en niet bij een docent willen gaan hun proberen te helpen. Dagelijks komen ze met vragen en proberen we elk om beurt hun even te helpen. Ze noemen ons al lachend weg zelfs al “teachers” ;-)



Zoals de meeste Afrikanen zijn ook dit zeer warme mensen. Ze zijn oprecht blij wanneer je hun helpt, wanneer je even naar hun luistert, .... Het is dan ook moeilijk om néé te zeggen wanneer ze iets vragen waardoor we steeds meer tijd steken in hun project in plaats van in het onze ….

Maarja ook met ons project zal alles ook wel in orde komen !!